BU ŞİİR, FARELER VE İNSANLAR KİTABININ ÇIKIŞ NOKTASIDIR.
ŞAİR İLE FARENİN KARŞILIKLI KONUŞMALARI BİÇİMİNDE YAZILMIŞTIR.
Şşşt bana bak gudubetPıt pıt mı atıyor yüreğin?
Öyle alelacele davranmasan
Laflarını yatıştırsan ya!
Çaresiz, koşarım kovalarım.
Elimde sopa, elimde ölümün.
Gerçekten üzgünüm, erkeğin egemenliği
Bozduysa Doğa’nın toplumsal birliğini
Haklı kıldıysa hasta ruhumu.
Benim garip, ölümlü, dünyalı yoldaşım,
Üzgünüm donduruyorsam kanını.
Kuşkum yok, çalarsın benden,
Ne olmuş? Seni küçük gudubet, yaşayasın!
Bir demet başağım var, birini almışsın..
Eksiltecek mi beni? Yeter de artar gerisi.
Umrumda değil ötesi…
Senin de küçük evin darmadağın!
Cılız duvarları, rüzgar süzülür içeri!
Nasıl etmeli, yeni bir ev dikmeli,
Yeşil yapraklarla bezemeli!
Sert eser aralık yeli,
İçine işler, titretir seni!
Gördün heba olan çorak tarlaları,
Koşar adım gelirken kış,
Soğuğa siperdi burası, mutluydun.
Yerleşmek istiyordun.
Gaddar bir sopa gümbürtüyle
Hücrene girmeden evvel!
Şu ufak yaprak ve anız yığını için
Günlerce kemirdin, taşıdın durdun!
Kaldın şimdi açıkta, emeklerin boşuna
Geride ne bir ev, ne yatacak bir yer.
Katlanmak zor kışa, kara,
ve donduran soğuğa.
Merak etme minik fare
Bir sen değilsin hayalleri suya düşen.
Fareler ve insanların en sıkı tasarıları dahi
Sıklıkla ters gider,
ve vadedilen mutluluktan geriye
Acı ve keder kalır.
Yine de şanslı sayılırsın bana göre!
Hep burada, şimdiki zamandasın:
Ama, of! Gözlerim geçmişe bakar benim,
Kaçan fırsatları arar,
Ve geleceğe bakarım, göremesem de daha,
Tahminler yapar, korkarım!
Robert Burns, 1785
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder